U ovom predavanju se bavimo naročitim istorijskim mestom tragedije u muzici David i Jonatan (1688) Mark-Antoana Šarpentjea prema libretu Fransoa Bretonoa, jedne od dve opere – pored Jefte (1732) Mišela de Monteklera − bazirane na Starom Zavetu u francuskom baroknom repertoaru. Pored toga, jedinstvena pozicija ovog dela u istoriji muzike leži u činjenici da je, prilikom prvog izvođenja u jezuitskom koledžu Luj Veliki u Parizu, izvedena u kombinaciji sa drugom, književnom biblijskom dramom, Saul od oca Etjena Šamijara. Ova opera je u tom smislu izrazito obeležena višestrukim ukrštanjima: dve relgiozne i kulturne paradigme, judejske i hrišćanske/katoličke, dva žanra, književne i muzičke tragedije, dve sfere, duhovne i svetovne – proizašlim iz uključivanja biblijskog sadržaja u svetovni muzički žanr −, najzad, samih muzičkih žanrovskih modela i stilističkih i poetičkih crta. Predavanje će se usredsrediti na ova mnogobrojna ukrštanja, koja ovoj Šarpentjeovoj operi osiguravaju posebno mesto u francuskom i evropskom muzičkom pozorištu.
