Početak 17. veka obeležen je turbulentnim promenama u muzičkom životu koje su se u osvitu barokne epohe manifestovale stilističkim prelazom sa stile antico visoke renesanse na novu, modernu muzičku praksu, koju su generisali kompozitori novih ideja. Među stvaraocima takozvanog muzičkog modernizma ranog baroka pozicionirala su se dva, za ovaj festival značajna imena: Klaudijo Monteverdi i Salomon Rosi (Claudio Monteverdi, 1567–1643; Salamone Rossi 1570 – 1630). Oba umetnika radila su istovremeno na dvoru u Mantovi kod svojih mecena, porodice Gonzage, stvaravši pod uticajem novih ideja u kontekstu novog stila i nove estetike baroka. S tim u vezi, Monteverdijeve muzičke ideje granale su se paralelno sa intencijama novog stila otelotvorenim u novorođenom baroknom muzičko-scenskom žanru, u operi. Premijerno izvođenje Monteverdijeve prve opere, La dramma per musica, Orfej održano je 1607. godine u Mantovi, a za tim, nakon više od četrdeset godina, 1643. godine na sceni se pojavila još baroknija kompozitorova opera pod nazivom Krunisanje Popeje.
Ovo delo odiše privlačnom i atraktivnom temom o rimskom dobu i caru Neronu, koji, iako oženjen Oktavijom, zaveden i omamljen ljubavnicom Popejom, uspeva da se sa njom venča. Svevremenske odlike sižea je utoliko moguće i danas razumeti, poput želje za vlašću, strasti, ljubavi, izdaje, ljubomore, pohlepe, sulude ambicije Popeje da stavi krunu na glavu. Niko, nažalost, ne uspeva da glavne protagoniste, cara Nerona i Popeju, odvrati od njihove strastvene i izvrnute zamisli. Popeja, kao večita femme fatale koristi svoje čari kako bi zavela Nerona, ali njen erotizam je prevashodno u funkciji dolaska do visokog društvenog položaja i rasipnosti svake vrste.
Zatvaranje druge edicije Međunarodnog festivala Rossi fest, 28. januara 2019. godine, krunisano je izvođenjem upravo ove grandiozne opere Klaudija Monteverdija, Krunisanje Popeje, na Sceni Raša Plaović sa početkom u 20:30 časova. U režiji Aleksandra Nikolića, a muzički predvođena maestrom Albertom Veronezijem, opera je svojom uvek aktuelnom tematikom zavela publiku. U glavnim ulogama opere predstavili su nam se solisti ansambla Barok Vokal iz Majnca, pod vođstvom prof. Klaudije Eder, baletski ansambl Transition Dance Company sa Instituta za umetničku igru u Beogradu (koreograf Aleksandar Ilić) kao i orkestar sačinjen od članova ansambla New Trinity Baroque, na čelu sa umetničkim rukovodiocem Predragom Gostom, koji je pripremao orkestar tokom ove operske produkcije.
Dirigent – Alberto Veronezi
Reditelj – Aleksandar Nikolić
Koreograf – Aleksandar Ilić
Scenograf – Dunja Kostić
Kostimograf – Sara Bradić
Uloge
Popea – Julie Grutzka
Nerone – Larissa Botos
Seneka – Florian Küppers
Otone – Christian Rohrbach
Otavia – Shai Terry
Drusila/Virtu – Sonja Grevenbrock
Lucano – Daniel Tilch
Valeto/Fortuna – Radoslava Vorgić
Amor – Milica Lalošević
Arnalta – Bojan Bulatović
Famiglijari I – Nataša Rašić
Familijari II – Marko Živković
Familijari III – Filip Vučić
New Trinity Baroque
Katarina Đorđević, Ivana Zavišić i Dušica Blaženović, barokne violine
Gradimir Orbanović, barokna viola
Srđan Stanić, viola da gamba
Uroš Jovanović, violone
Darko Karajić, teorba
Milena Stanišić, renesansna harfa
Predrag Gosta, čembalo i orgulje
Boris Bunjac, udaraljke
i gosti iz Nemačke: Solrun Wechner, čembalo i Sergio Bermudez, lauta
Transition Dance Company sa Instituta za umetničku igru
Nenad Ivanković, Jovana Grujić, Luka Pejčinović, Nikola Pavlović, Anđelija Jovanović i Tijana Koprivica
- Anasmbl Barock Vokal
Tokom različitih faza projekta, mladi profesionalci imaju priliku da rade sa istaknutim umetnicima, kao što su Andreas Šol (Andreas Scholl), Konrad Junghenel (Konrad Jungänel), Ton Kopman (Ton Koopman), Volfgang Katšner - Alberto Veronesi, dirigent
Rođen u Milanu, diplomirao je klavir, kompoziciju i dirigovanje na Konzervatorijumu Đuzepe Verdi u Milanu. Tu osniva Gvido Kanteli orkestar, koji i danas deluje u okviru Konzervatorijuma. U godinama koje slede putuje po svetu - Aleksandar Nikolić, Reditelj
Diplomirao je pozorišnu i radio režiju na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, gde je trenutno na završnoj godini doktorskih studija. Prethodno je studirao istoriju umetnosti, kao i industrijski dizajn. Stručno - Aleksandar Ilić, koreograf
Prvi solista baleta Narodnog pozorišta, koreograf, pesnik i profesor na Institutu za umetničku igru. Obrazovanje stekao u Muzičkoj školi Isidor Bajić, Baletskoj školi La Sylphide Dobrila Novkov i Baletskoj školi Lujo Davičo. Diplomirani komunikolog i - New Trinity Baroque, ansambl
Ansambl i barokni orkestar New Trinity Baroque, etablirani vodeći ansambl za ranu muziku u SAD-u, od nedavno je priznat i kod nas. Osnovan je 1998. godine u Londonu, a prateći - Transition Dance Company
Baletski ansambl Transition Dance Company sa Instituta za umetničku igru. Institut za umetničku igru je organizaciona jedinica Fakulteta za inženjerski menadžment u kojoj se izvodi nastava studijskih programa iz umetničke igre. Institut - Dunja Kostić, scenograf
- Marko Živković, tenor
Marko Živković, tenor, diplomirao je solo pevanje u klasi prof. Nikole Mijailovića na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu. Učestvovao je i osvajao nagrade na brojnim takmičenjima u Srbiji i regionu
